Waarom zijn ruwe cannabinoïden zo speciaal?
Gepubliceerd:
Alle cannabinoïden beginnen hun leven als zure verbinding
Nu van cannabinoïden afgeleide producten heel gangbaar zijn, is het misschien lastig je in te denken dat de stofjes onverstoord bestaan binnen een cannabisplant. Als je het extractie proces omkeert, eindig je met een gezonde plant, vol met ruwe, zure cannabinoïden. Voor blootstelling aan hitte of de atmosfeer, zijn deze zure cannabinoïden de voorlopers van hun geactiveerde tegenhangers.
Als we geactiveerde cannabinoïden zeggen, bedoelen we THC of CBD. Geen van deze stofjes heeft de "A" behouden die staat voor zuur. In plaats daarvan zijn de vluchtige zuurmoleculen verwijderd. Dit gebeurt middels een proces dat bekendstaat als decarboxylatie (het toepassen van hitte op cannabinoïden). Keer je dit proces om, dan eindig je met THCA en CBDA, in het geval van bovengenoemde cannabinoïden.
De "A" maakt een enorm verschil
De eenvoudigste manier om de zure cannabinoïden binnen te krijgen, is het eten van een verse cannabisplant. Sap van de bladeren, toppen en zelfs de stelen, levert je een overvloed op van zowel tetrahydrocannabinol zuur (THCA) als cannabidiol zuur (CBDA). Vooral CBD en THC hebben voorheen echter de interesse gewekt van de wetenschap en de consument. Daarom vraag je je misschien af wat het belang van ruwe cannabinoïden is.
Net als hun geactiveerde tegenhangers, krijgen zure cannabinoïden inmiddels steeds meer aandacht. Allereerst zijn ze niet-psychoactief. THCA deelt een aantal kenmerken met THC, maar het wekt geen high op. Het is daarom mogelijk van bepaalde therapeutische voordelen te genieten, zonder psychoactieve bijwerkingen. Uit voorlopig onderzoek blijkt dat zure cannabinoïden in sommige gevallen op zichzelf al heilzaam zijn.
De meestvoorkomende zure cannabinoïden
We hebben THCA en CBDA reeds vermeld. Dit zijn echter niet de enige zure cannabinoïden. Duik diep in een cannabisplant en je vindt ook CBGA, CBCA en nog vele andere. De verhouding en combinatie van cannabinoïden varieert enorm en is afhankelijk van de soort cannabis. C. indica, C. sativa en C. ruderalis bevatten allemaal verschillende proporties van de hierboven genoemde cannabinoïden.
Geactiveerde versus niet geactiveerde cannabinoïden
De volgende logische vraag is natuurlijk wat beter is. Kiezen we voor de geactiveerde cannabinoïden of de niet geactiveerde (zure) tegenhangers? De algemene misvatting is dat de geactiveerde stofjes sterker en effectiever zijn dan niet geactiveerde verbindingen. De realiteit is echter dat de toepassingen verschillen, ook al zijn geactiveerde cannabinoïden wellicht krachtiger. In diverse onderzoeken geeft men de voorkeur aan niet geactiveerde cannabinoïden. De bijwerkingen zijn namelijk minimaal en de stofjes zijn regelmatig te consumeren. Het is echter wel zo dat we minder weten over de potentie van deze cannabinoïden.
Gelukkig is er steeds meer informatie beschikbaar over deze ruwe verbindingen. Uit onderzoek blijkt dat niet geactiveerde cannabinoïden, zoals THCA en CBDA, unieke toepassingen bieden. In sommige gevallen zijn ze een meer geschikte behandeloptie dan de geactiveerde vorm. Mocht je weer eens iets lezen over CBD, denk dan ook even aan haar zure voorloper CBDA. Zonder ruwe cannabinoïden zijn we namelijk niet in staat te genieten van de honderden andere stofjes uit de cannabisplant.
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en ontvang 10% korting op één order
