Hennep & de Japanse cultuur

Hennep is altijd al een populair agrarisch product geweest in Japan. Na de Tweede Wereldoorlog waren de Duponts en de katoenkartels van dat moment er in feite op uit om hennep van de kaart te vegen als een kwestie van strategisch, economisch belang.

Buitenlandse troepen waren verrast om zoveel hennep, zowel in het wild als gekweekt, tegen te komen. Douglas Macurthur, de Amerikaanse legergeneraal en zijn collega's, herschreven de Japanse grondwet waaronder Taima Torishimari, de Hemp Control Act.

Deze Hemp Control Act werd voor het eerst toegepast tijdens de oogst van 1967, toen 20 stelen in beslag werden genomen van een boerencollectief in de regio Shinshu, Nagano. Rond die periode begon ook iemand een rechtszaak tegen de regering, waarbij hij beweerde dat de wet ongrondwettig was. Hierna werd het eerste "marijuana symposium" gehouden op Kyoto University, wat het begin aangaf van de hennep bevrijdingsbeweging. Zulke conferenties worden tegenwoordig bijgewoond door zowel artsen, studenten en boeren, die allemaal bij de overheid aandringen op onderzoek.

Veel inwoners in Japan durven de legale hennepkweek niet op te pakken, want ze zijn gefrustreerd door de lange en meestal onsuccesvolle aanvraagprocedure. Een aantal robuuste, wild groeiende hennepsoorten zijn echter nog te vinden op het steeds kleiner wordende platteland. Het meeste groeit wild maar hier en daar wordt er nog steeds gekweekt door boeren die de oude tradities van hun cultuur voortzetten.

Sinds 1991 heeft Japan haar trots opzij moeten zetten omdat jarenlange subsidies en de afhankelijkheid van chemische kweekmethoden heeft geresulteerd in mislukkende oogsten waarbij men vaak te maken had met verwelkte gewassen als er minder regen viel dan verwacht.

De complete afhankelijkheid van buitenlandse olie, drukbevolkte steden, giftige oceanen, gevaarlijke kernreactoren, vergrijzing van de bevolking en een absurde hoeveelheid golfbanen, tezamen met een afnemende hoeveelheid landbouwgrond heeft ertoe geleid dat het land op zoek is naar nieuwe opties voor de nieuwe generatie.

Het is duidelijk dat de weinige voordelen die er in zulke moeilijke omstandigheden kunnen worden gevonden, in de hernieuwde opkomst van biologische landbouw en een terugkeer naar de traditionele landbouw de implementatie van duurzame productiemethoden met inbegrip van de kweek van industriële hennep zal stimuleren.

Japan realiseert zich dat hennep een impact kan hebben op de cultuur van het land en deze nieuwe en opwindende visie zorgt ervoor dat het land belangrijke stappen zet in de richting van recycling en het verminderen van de consumptie. Voornamelijk in houten producten. Ze benutten hun vaardigheden met de traditionele kunst van het land en de ziel, gecombineerd met hun moderne dapperheid als het gaat om fabricage en marketing.

Hennep en cannabis zijn trouwens niet altijd impopulaire producten geweest in Japan. Het stond in feite hoog in aanzien in de Japanse cultuur. Traditionele toepassingen voor hennep waren het maken van ceremoniële linnen kleding voor de keizerlijke familie en Shinto priesters. Hieronder viel ook de Japanse keizer die in de Shinto cultuur fungeert als hoge priester. Andere toepassingen waren Washi (fijn papier), Noren (rituele gordijnen) gemaakt van hennepvezels en bel touwen, voor Shinto heiligdommen en sumo rituelen.

Hennep werd feitelijk in Japan gekweekt sinds de Neolithische Jomon periode. Jomon betekent "patroon van touwen" en het werd van hennep gemaakt. Archeologisch bewijs plaatst hennepzaad tijdens deze periode (10.000 tot 300 voor Christus) ook als een bron van voedsel. In deze samenleving van jagers en verzamelaars leidden mensen een beschaafd bestaan en gebruikten hennep voor het weven van kleding en het maken van manden. Het is echter niet duidelijk hoe en wanneer deze zaden in Japan terechtkwamen.

Het is vaak moeilijk de feiten van de mythen te onderscheiden als het gaat om de geschiedenis van de religie van Shinto. Hoewel onpartijdige analyses suggereren dat hennep, net als veel van de cultuur, hoogstwaarschijnlijk geïmporteerd werd uit China of Korea, waarna het door de Japanners werd aangepast, zullen veel wetenschappers erop staan dat hennep al rijkelijk aanwezig was in Japan voordat contacten met andere landen werden gelegd.

Om de reis van deze eerste hennepzaden beter te begrijpen, kan het nuttig zijn rekening te houden met wat andere prominente importproducten, die een rol hebben gespeeld bij de vormgeving van de Japanse cultuur en de standaard van hun samenleving. En dan bedoelen we Boeddhisme, natte rijstvelden en Washi papier; deze laatste is makkelijkst te traceren omdat op het papier werd geschreven.

"105 n.Chr.: Papier zoals wij het kennen, werd uitgevonden door Ts'ai Lun, een Chinese rechtbank ambtenaar. Er wordt aangenomen dat Ts'ai boombast, hennep en vodden met water mengde, fijnstampte tot een pulp, de vloeistof eruit perste en de natte mat te drogen hing in de zon. Papier was geboren en dit bescheiden mengsel zou een van de grootste revoluties in communicatie teweegbrengen. Literatuur en de kunsten floreerden in China.

610 n.Chr.: Boeddhistische monniken verspreidden geleidelijk hun kunst naar Japan. Het maken van papier werd een essentieel onderdeel van de Japanse cultuur en werd gebruikt voor het schrijven van materiaal, waaiers, kleding, poppen en als een belangrijk component van huizen. De Japanners waren ook de eersten die de techniek van het blok printen gebruikten."

Meer dan 80 subtiele varianten van papier verspreidden zich door Japan binnen 50 jaar na aankomst in het land, nadat de Koreaanse monnik, Doncho, voor een koninklijke demonstratie een stukje papier produceerde, gemaakt van hennep doeken en schors van een moerbei, volgens Chinese traditie.

Een andere Japans hoofdproduct, rijst van natte velden, vond rond 300v.Chr. zijn weg naar Japan, vanuit het Middenrijk. De zaden voorraad arriveerde eerst in Korea, vanwaar het door handelaren werd vervoerd via het smalle, maar ruige kanaal naar Shimonoseki, het zuidelijke eiland van Kyushu in Japan, die het dichtstbijzijnde punt is van het Aziatische vasteland. Het is waarschijnlijk dat ook hennep rond die tijd dezelfde reis maakte. Er is verslag gedaan van zaden uit prehistorische periodes die zijn ontdekt op het eiland Kyushu, wat zou suggereren een dergelijke passage zeker voor de jaartelling plaatsgevonden zou hebben. Wetenschappelijke dateringsmethoden zouden echter moeite hebben om een nauwkeurige datum van een dergelijk artefact te bepalen.

Ter ondersteuning van deze theorie: Op een rotsschildering, gevonden aan de kust van Kyushu, staan grote stelen en hennepbladeren afgebeeld, gedateerd uit de Jomon Periode. Het is een van de vroegste kunstwerken die in Japan is ontdekt. Het lijkt erop dat er handelaren staan afgebeeld die een plant per boot brengen. Naast de steel zijn kleine paren met ontluikende bladeren of takken. De planten zelf zijn groot en aan de top zijn grote, uitgesproken, zevenvingerige hennepbladeren te zien.

Rondom de top van deze hennepplant figuur is een zon-achtige aura te zien die de verbinding tussen de zon en hennep in Shinto suggereert. Deze afbeelding is opvallend gelijk aan hiërogliefen houtsnijwerken uit mediterrane culturen die een soortgelijk zon/hennep motief afbeelden.

JAPANSE HISTORIE

Hennep heeft en belangrijke functie in de Shinto mythologie, de "Way of the Gods", zoals de oude inheemse religie van Japan bekend is. Shinto is de spiritualiteit van Japan en de bevolking, het is een set praktijken die zorgvuldig moet worden uitgevoerd om een verbinding te verkrijgen met het Japan van nu en het oude verleden. Planten, bomen, rotsen en dieren lijken allemaal een soort van geest of eerbied te bezitten die ofwel angstaanjagend of vredig kan zijn.

Hun praktijken werden voor het eerst geregistreerd en vastgelegd in de schriftelijke historische verslagen van de Kojiki en Nihonshoki tijdens de 8e eeuw.

Hennep werd in deze praktijken gebruikt om te zuiveren en kwaad te verdrijven. Ceremonies bij belangrijke heiligdommen draaiden om het verbranden van Taima (Cannabis). Hennepzaden werden ook gebruikt in Shinto huwelijksceremonies en soms werden hennepbladeren verbrand als een "uitnodiging voor de geesten."

Ceremonie

Veel producten worden nog steeds verkocht aan de Japanners, zoals washandjes en gordijnen gemaakt van Chinese en Koreaanse hennep, maar ook nieuwe hennepproducten van westerse fabrikanten beginnen populair te worden. Gezien het Japanse enthousiasme voor traditionele, Noord-Amerikaanse mode, kan dit een bloeiende industrie worden als de beperkingen worden opgeheven.

Er zijn nu diverse winkels waarin hennepproducten worden verkocht, waaronder Asakoii, een traditionele hennepwinkel in Kyoto, die al sinds het jaar 1600 bestaat en oorlogen en verboden heeft doorstaan. De nadruk op de oude verbinding van spiritualiteit, kunst en landbouw, een belangrijke voorbeeld van de rijke geschiedenis van hennep in Japan, is misschien wel het belangrijkste aan deze winkel. Op hun hennep Noren bord staat in het Japans: "We kennen alleen hennep, maar weten elk detail."

Zoals vele overheden, is ook de Japanse overheid terughoudend en slecht geïnformeerd over de voordelen van uitgebreide hennepkweek en hoewel de huidige juridische status wel degelijk kansen biedt om een aanvraag in te dienen om hennep te kweken, kan het proces lang en nutteloos zijn.

De markt voor hennep kan daarentegen alleen maar groter worden, omdat internationale uitwisseling vordert en zorgt voor een kruisbestuiving van nieuwe ideeën in het bedrijfsleven en activisme. Veel jonge Japanse ondernemers willen graag uitbreiden naar dit opwindende veld en sommige Amerikaanse bedrijven beginnen al met het binnenhalen van de beloningen.

We moeten nog maar afwachten of Japan besluit haar houding en kennis over hennep te ontwikkelen en uit te breiden, waaronder ook de wetten en regelgeving, zodat het land de beloningen van een veelzijdige en levendige plant kan oogsten, net zoals in het verleden werd gedaan. Een ding is echter wel duidelijk: Hennep heeft een enorme culturele en agrarische rol gespeeld in de ontwikkeling van Japan als land.